Forum Broni Strzeleckiej

Metoda w ,,osi,, jest starsza i mniej precyzyjna, stabilizuje się oś poziomą (elewacja) i pionową (azymut) czyli np lufa i wieża ma utrzymać założone kąty.
Metoda w ,,punkt,, polega ( w uproszczeniu) na utrzymaniu osi armaty na punkcie w przestrzeni przed czołgiem (na celu). Układ stabilizacji jest połączony z SKO które zbiera więcej danych niz przy metodzie w ,,osi,, (np odległość do celu) i wypracowuje dane do układów czy tam systemów wykonawczych.
Pierwsza metoda jest mniej precyzyjna od tej w ,,punkt,, nie uwzglednia ruchu czołgu w pionie , ale i nie wymaga współpracy układu stabilizacji z celownikiem , system jest prostszy ( w 2dwś już coś tam było)
System w ,,punkt,, jest bardziej zaawansowany, wymaga połączenia z SKO, ale i daje wieksze możliwości, utrzymuje armatę na celu, to tak w uproszczeniu. Oczywiście pod uwagę trzeba brać resztę, czyli jaki szybki jest układ naprowdzania (hydrauliczny czy elektryczny), jakie luzy kątowe ma cały układ itd. Im większa prędkość czołgu i jego wachania, tym ciężej ustabilizować armatę, co za tym idzie -trudniej utrzymać lufę na celu.
Generalnie starsze wozy to w ,,oś,, a nowsze w punkt.

Czyli co? Skanowanie trasy "przed" czołgiem w celu uwzględnienia geometrii terenu i jednoczesną jego kompensacja po to by hydraulika/elektryka czołgu mogła na bieżąco ustawiać lufę do zadanego położenia ? Jakieś skanowanie laserowe terenu np. na 50 m w " przod" ??

Jeśli znasz kurs/prędkość własną i celu to jest zadanie jak dla wystrzelenia torpedy (punkt spotkania), tyle że aktualizowane co ułamek sekundy. Natomiast chwilowe wychylenia są mierzone przez żyra czy akcelerometry i kompensowane przez siłowniki układów nadążnych. Czyli najpierw wyliczenie jak ma być skierowana lufa, aby trafić w cel potem kompensacja (likwidacja) chwilowych odchyłek spowodowanych jazdą. Na okrętach w zasadzie działa to tak samo, tylko w pewnym sensie odwrotnie ponieważ wielką lufą trudno tak majtać, ale po wciśnięciu spustu komputer decyduje o momencie strzału zależnie od chwiejby okrętu (czeka, aż okręt kołysząc się na fali ustawi się optymalnie do strzału).

Na morzu jest jednak inaczej, czołg porusza sie o wiele bardziej dynamicznie, tak samo jak jego cele, przemieszcza się w pionie ( co na morzu też występuje , ale w innej proporcji) i to szybko czasami,ogień prowadzi się też raczej płaskotorowo i o wiele szybciej.
Ad tarnow_A
Teraz to i może być i skanowanie, ale raczej pasywne - ten typ stabilizacji powstał juz dawno temu i opierał się na danych adekwatnych do epoki.

Oczywiście że jest inaczej, ale zasada jako taka jest identyczna. Swoją drogą tak sobie pomyślałem (czytając Twoje, że przy stabilizacji w punkt SKO musi mieć większą moc obliczeniową) - że teraz to pewnie kompletnie bez znaczenia i smartfon, z którego dowódca zamawia sobie pizzę z dowozem do czołgu - ma znacznie większe możliwości obliczeniowe niż SKO jego czołgu ze stabilizacją lufy w punkt .

Temat najbardziej mnie ciekawił w latach 80-90 tych, teraz wiele spraw nadgoni sie mocą obliczeniową i sensorami, ale nie zawsze mechanika i jej jakość za tym nadąży.
Najciekawsze jest to że nawet bogate kraje mają czołgi ze starymi SKO i opornie je modernizują - bitew pancernych nie planują bo liczą na działanie w warunkach totalnej przewagi chyba.

3BM-15 Przekrój

Armata

https://www.youtube.com/watch?v=XIgwLNaO_r4

T-72 automat ładowania obsługa - T-72 tank - gun loading automat