20 mm Lahti L-39

[variag]

Mam pytanie, spotkałem się z informacją że ten fiński karabin przeciwpancerny, a raczej już działko strzelał amunicją przeciwpancerną z pociskami ze 100 % wolframu.
Amunicja do Lahti L-39 20 mm x 138B jest znana pod nazwą Solothurn Long lub 2 cm Rheinmetall-Borsig. Produkowano ją też w Polsce przed 1939 rokiem do działka 20 mm nkm wz.38 FK.
Trochę nie chce mi się w to wierzyć w te pociski ze 100% wolframu, lufa musiała by być spiłowana po kilku strzałach, nawet gdyby pociski miały kilka pierścieni wiodących z miedzi.
Jedyny pocisk do 2 cm Kampfwagenkanone 38 (w tym i innych) w którym był stosowany wolfram jako rdzeń był w naboju 2 cm Panzergranatpatrone 40 (Pz.Gr. 40). Miał masę 100 gram, z rdzeniem wykonanym z węglika wolframu i smugaczem, a osłaniał go tzw czepiec balistyczny wykonany z aluminium.
Znalazłem rysunek z przekrojem naboju niemieckiego z pociskiem AP na którym mogli wzorować się Finowie produkując amunicję w Oy Tikkakoski Ab, ale ponoć tylko z pociskami AP i AP-T.
Jak było na prawdę?
http://img230.imageshack.us/img230/7313/14oa1.jpg

[dexter 1990]

Jeśli pocisk miał by pierścienie wiodące z miedzi to czemu lufa miała by ulegać uszkodzeniu? Przecież taki pocisk jest w istocie podkalibrowy (tyle, ze pierścień nie odpada za wylotem lufy).

[variag]

Jak widać na rysunku ten pierścień jest raptem jeden. Jeśli korpus pocisku miałby być z wolframu to raczej on prowadził się w gwintach lufy. Czysty chemicznie wolfram jest raczej słabym materiałem na pocisk przeciwpancerny, opisywany jest jako metal łatwo obrabialny i ciągliwy.
Zaś węglik wolframu jest świetnym do skrawania stali, stąd wysuwam wniosek że pełno płaszczowy pocisk szybko zniszczył by przewód lufy.

[dexter 1990]

Pewnie tak ale ja sie odniosłem tylko do tego fragmentu: " lufa musiała by być spiłowana po kilku strzałach, nawet gdyby pociski miały kilka pierścieni wiodących z miedzi". Lity pocisk z węgliku krzemu nawet by się w gwint nie wgryzł...

[Speedy]

Mam pytanie, spotkałem się z informacją że ten fiński karabin przeciwpancerny, a raczej już działko strzelał amunicją przeciwpancerną z pociskami ze 100 % wolframu.

http://img230.imageshack.us/img230/7313/14oa1.jpg

Nie wiem co by to miało znaczyć, że "pocisk był ze 100% wolframu".

Do naboju 20x138B istniał pocisk ppanc. 2 cm PzGr 40 L'spur - przeciwpancerny smugowy z rdzeniem z węglika wolframu. Zbudowany był klasycznie, rdzeń umieszczony był w stalowym płaszczu, z czepcem ze stopu aluminiowego w przedniej części. W tylnej części umieszczony był smugacz. Pocisk miał pierścień wiodący z miękkiego spieku żelaznego (Sintereisen), materiału szeroko stosowanego przez Niemców do tego celu dla zaoszczędzenia miedzi.

Tu na szybko znalazłem rysunek z tym że chyba błędny http://dzromon.narod.ru/gun/push/14l.htm sugeruje on jakby płaszcz był jednoczęściowy; a pamiętam z niemieckiej instrukcji że był 2-częściowy, stalowy z tyłu i aluminiowy z przodu. I miał niewielką pustkę pomiędzy czepcem a wierzchołkiem rdzenia, której tu nie widać. Być może były różne wersje tego pocisku albo też na rysunku jest błąd.

[variag]

Ten temat jest nawiązaniem do tej publikacji:
https://lh4.googleusercontent.com/-XKEl ... 2/001m.png
Pochodzi on stąd:
http://www.empik.com/najskuteczniejsza- ... ,ksiazka-p

[Speedy]

Dość szczegółowy opis tego karabinu jest tutaj http://www.jaegerplatoon.net/AT_RIFLES1.htm I tu Finowie nawet o rdzeniowym pocisku nie wspominają.